Yanına yalnız gözlerini alıp gelirdin,
ağzın arkandan yetişmiş gibi çocuk.
Bir yazım hatası gibi efsunlu miladın
Durup, camsız bir gözlükte buğulanırdın.
Belki de şu depremler, sel ve Afrikai açlık,
Senin gülüşünü duymayışındandı tanrının.
Ah çekirdeğim,
Soyunmuşluğuyla en doygun yeri sevdamın.
Ah benim kör kuyum, delik cebim
Ağlamaz, tabancana boncuk dizerdin
gören biblo sanırdı hüznünü.
Lafügüzaf !
Ne sıfat tutar üzerinde ne yemin
sevdan öyle nü.
*Varlık dergisi Mart 2016 sayısında yayımlanmıştır.